చెరపకురా చెడేవు.. అన్న సామెత పాకిస్తాన్‌కు అచ్చంగా అతికినట్టు సరిపోతుంది. భారత్ నుంచి కశ్మీర్‌ను విడగొట్టడానికి దశాబ్దాలుగా కుట్రలు చేస్తూ వచ్చిందా దేశం. అందుకు మిలటరీని, నిఘా సంస్థలను ఉసిగొల్పింది. అవి కాస్తా సొంతంగా ఉగ్రవాదమనే భూతాన్ని సృష్టించాయి.
అసలే ఆర్ధిక సంక్షోభం.. ఆపై తిరుగుబాట్లు, ఎదురు దెబ్బలు, అంతర్గత కలహాలు.. ఇలాంటి సమయంలో ఏ దేశమూ ఎవరితోనూ వివాదాలను కొనితెచ్చుకోదు. మరీ ముఖ్యంగా కాలకేయుల్లాంటి తాలిబన్లతో అస్సలు పెట్టుకోదు.
అవసరాలు.. వ్యక్తులను గానీ, వ్యవస్థలను గానీ చివరకు దేశాలను గానీ దగ్గర చేస్తాయి. ఒక్కోసారి ఆ అవసరాలే శాశ్వత బంధం ఏర్పడేలా చేస్తాయి. పాకిస్తాన్ చైనా దశాబ్దాలుగా మిత్రదేశాలు. పాక్ అవసరం చైనా కంటే చైనా అవసరమే పాక్‌కు ఎక్కువగా ఉంటుంది. ఆధిపత్యం కోసం ఎవరితోనైనా చేతులు కలిపే అలవాటు ఉన్న చైనా భారత్‌కు వ్యతిరేకంగా పావులు కదిపేందుకు సహజంగానే పాక్‌కు మిత్రదేశంగా మారిపోయింది. పాక్ ఆర్థిక అవసరాలను తీర్చుతూ..ఆదేశానికి అవసరమైన నిధులను అప్పుల రూపంలో అందిస్తూ చేదోడువాదోడుగా ఉంటూ వస్తోంది. 1962లో భారత్ చైనా యుద్ధం తర్వాత చైనాకు పాక్ మరింత దగ్గరయ్యింది. అప్పటి నుంచి రెండు దేశాలు ఫ్రెండ్లీ నేషన్స్ గానే కొనసాగుతున్నాయి. అయితే ఇదంతా నాణానికి ఒకవైపు మాత్రమే. ప్రస్తుత పాక్ ప్రజల ఆలోచన మారుపోతోంది.
